ταχυδρίτης

ο, Ν

(ορυκτ.) ένυδρο χλωριούχο ορυκτό τού ασβεστίου και τού μαγνησίου.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. γερμ. Tachhydrit < ταχυ-* + θ. υδρ- τού ύδωρ* + κατάλ. -ίτης*].